
(برای مشاهده عکس در اندازه واقعی روی آن کلیک کنید)
ولی نه آن قدر که آلوده اش شوم
و خویش را فراموش و گم کنم.
علی وار زیستن و علی وار شهید شدن
و حسین وار زیستن و حسین وار شهید شدن را
دوست دارم.
خود نوشت:
راستی شما ای برادر و ای خواهرم چقدر زندگی را دوست دارید؟!
خیلی از ماها آنقدر غرق در لذت های دنیا میشویم که خودمان را فراموش میکنیم، خودمان را که فراموش کردیم در نتیجه خدا را هم فراموش میکنیم! ببینید بزرگان ما چقدر در زندگی خود احتیاط میکردند حتی در استفاده از لذت های حلال چه برسد به حرامشان...!
وقتی به سیره اهل بیت (علیهم السلام) نگاه میکنیم متوجه میشویم که آن بزرگواران آن مقدار به دنیا و نعمتهایشان اهمیت میدادند که صدمه و آسیبی به آخرتشان وارد نسازد... آری علی وار زیستن و حسین وار زیستن شهامت و اطاعت میخواهد، عبادت و مجاهدت میخواهد، عشق و دوست داشتن میخواهد، لیاقت میخواهد لیاقت! و شهدا لیاقت آن را داشتند...! و این شهدا بودند که با خدای خویش معامله کردند و دنیا و زیباییهایش را به بهای شهادت و عشق و معرفت به خدا فروختند! و چه معامله خوبی کردند... آری لذت واقعی و زندگی حقیقی همین است...!
و تو بنگر که ما چقدر با شهدا و زندگی آرمانی و هدفمندشان فاصله داریم؟!!!
اللهم ارزقنا توفیق الشهادة فی سبیلک... الهی آمین.